:
تهران:
:
مونترال:
:
ونکوور:
:
تورنتو:

شبکه اعضا و متخصصین انجمن بازرگانی ایران و کانادا

:
تهران:
:
مونترال:
:
ونکوور:
:
تورنتو:

حمل دریایی بین المللی

حمل دریایی بین‌ المللی (International Maritime Shipping) به فرآیند انتقال کالاها و محموله‌ها از طریق دریا یا اقیانوس‌ها بین دو یا چند کشور گفته می‌شود. این روش، ستون فقرات تجارت جهانی است، زیرا حجم عظیمی از کالاهای مورد نیاز جهان (از مواد خام گرفته تا کالاهای مصرفی نهایی) از طریق کشتی‌ها جابه‌جا می‌شوند.

حمل دریایی بین المللی چیست؟

حمل دریایی بین المللی چیست؟

به هرگونه تردد در آب‌های بین‌المللی، حمل دریایی بین المللی می‌گویند. امروزه حمل و نقل دریایی در حوزه‌های مختلف از تجارت گرفته تا مسافربری در حال گسترش است. مهم‌ترین دلایل توسعه حمل و نقل دریایی بین المللی عبارت است از:

  • حجم و ظرفیت بالا: کشتی‌های کانتینری، فله‌بر و تانکرها می‌توانند مقادیر بسیار زیادی کالا را در یک سفر جابه‌جا کنند که هیچ روش دیگری (مانند حمل هوایی یا زمینی) قادر به رقابت با آن نیست.
  • هزینه مقرون به صرفه: برای حجم‌های بزرگ، حمل دریایی ارزان‌ترین روش حمل و نقل بین‌المللی است.
  • جهانی بودن: آبراه‌های بین‌المللی تقریباً تمام قاره‌ها را به یکدیگر متصل می‌کنند.

🔷درباره انواع و شرایط حمل و نقل بین المللی اطلاعات کاملی را در مقاله مربوطه مطالعه کنید.

برای دریافت مشاوره تخصصی و کسب اطلاعات بیشتر فرم زیر را تکمیل نمایید.

درخواست مشاوره برای دریافت خدمات:(ضروری)

نقش کلیدی حمل‌ و نقل دریایی در تجارت جهانی

در بیان نقش کلیدی حمل و نقل دریایی در تجارت جهانی، همین بس که حمل و نقل دریایی ستون فقرات اقتصاد فیزیکی جهان است. حمل و نقل دریایی جریان کالا، مواد اولیه و محصولات نهایی را در مقیاس عظیم جابجا می‌کند و امکان تخصصی شدن تولید در سطح جهانی را فراهم می‌آورد. مهم‌ترین نقش حمل و نقل دریایی در تجارت جهانی، تسهیل‌گری و امکان‌پذیر ساختن حجم عظیم تجارت کالاها با کمترین هزینه ممکن است و در چند محور کلیدی خلاصه می‌شود که عبارتند از:

  • شریان اصلی تجارت جهانی (The Main Artery)
  • بهینه‌سازی هزینه (Cost Efficiency)
  • پشتیبانی از زنجیره‌های تأمین جهانی (Global Supply Chains)
  • استانداردسازی و جهانی‌سازی (Standardization)
انواع روش های حمل و نقل دریایی

انواع روش های حمل و نقل دریایی

روش‌های حمل دریایی بین المللی را می‌توان بر اساس نوع کالا، نحوه مدیریت آن و قراردادهای حمل و نقل دسته‌بندی کرد. در اینجا مهم‌ترین دسته‌بندی‌ها و انواع روش‌های رایج آمده است:

  • 1️⃣دسته‌بندی بر اساس نوع کالا و نحوه حمل

این دسته‌بندی، مهم‌ترین روش‌ها در صنعت کشتیرانی مدرن است:

  • الف. حمل کانتینری (Containerized Shipping)
  • ب. حمل فله (Bulk Shipping)
  • ج. حمل مایعات (Liquid Bulk Shipping)
  • د. حمل کالاهای پروژه‌ای و سنگین (Project and Heavy Lift Cargo)
  • 2️⃣دسته‌بندی بر اساس قرارداد حمل و نقل

این دسته‌بندی بیشتر به نحوه مدیریت فضای کشتی و شرکت حامل مربوط می‌شود:

  • الف. حمل خرده بار (Less than Container Load – LCL)
  • ب. حمل کانتینر کامل (Full Container Load – FCL)
  • ج. چارترینگ (Chartering)
  • 3️⃣دسته‌بندی بر اساس مسیر حرکت

انواع کشتی در حمل دریایی بین المللی

در حمل دریایی بین المللی، انواع کشتی‌ها بر اساس وظیفه اصلی و نوع کالایی که حمل می‌کنند، وجود دارند. انتخاب نوع کشتی مستقیماً به نوع محموله آن (خشک، مایع، کانتینری، سنگین) بستگی دارد. در اینجا اصلی‌ترین انواع کشتی‌های مورد استفاده در تجارت جهانی آورده شده است:

انواع کشتی در حمل دریایی بین المللی
  • کشتی‌های کانتینربری (Container Ships)
  • کشتی‌های فله‌بر (Bulk Carriers)
  • تانکرها (Tankers)
  • کشتی‌های رو-رو (Roll-on/Roll-off – RoRo)
  • کشتی‌های چندمنظوره (Multi-Purpose Vessels – MPVs)
  • کشتی‌های بکسل‌کننده و پشتیبانی (Tugs and Support Vessels)

انواع حمل دریایی بر اساس نوع محموله

حمل دریایی بین المللی بر اساس نوع محموله به روش‌های اصلی تقسیم می‌شود که هر کدام نیازمند نوع خاصی از کشتی، تجهیزات و اسناد هستند. این دسته‌بندی اساس مدل کسب و کار در کشتیرانی بین‌المللی را تشکیل می‌دهد. انواع حمل دریایی بین المللی بر اساس ماهیت کالا عبارتند از:

انواع حمل دریایی بر اساس نوع محموله
  • حمل کانتینری (Containerized Cargo)
  • حمل فله خشک (Dry Bulk Cargo)
  • حمل مایعات (Liquid Bulk Cargo)
  • حمل گاز مایع شده (Liquefied Gas Cargo)
  • حمل کالاهای پروژه‌ای و محموله‌های سنگین (Project & Heavy Lift Cargo)
  • حمل وسایل نقلیه (Vehicles/RoRo Cargo)

مراحل حمل و نقل دریایی

مراحل حمل و نقل دریایی از زمان تحویل کالا به شرکت کشتیرانی تا تحویل آن به گیرنده نهایی، یک فرآیند پیچیده و چند مرحله‌ای است که نیازمند هماهنگی دقیق بین طرفین مختلف است. مراحل کلی آن به شرح زیر است:

  • رزرو و اعلام بار (Booking & Shipping Instruction)
  • بسته‌بندی و آماده‌سازی کالا (Packing & Preparation)
  • تحویل کالا به شرکت حمل (Cargo Delivery to Carrier)
  • صدور بارنامه (Bill of Lading – B/L)
  • بارگیری کالا بر روی کشتی (Loading onto Vessel)
  • طی مسیر حمل دریایی (Ocean Transit)
  • تخلیه کالا در بندر مقصد (Unloading at Destination Port)
  • تشریفات گمرکی و ترخیص (Customs Clearance)
  • تحویل کالا به گیرنده (Cargo Delivery to Consignee)
  • حمل و نقل داخلی (Inland Transportation)

هزینه‌­ ارسال دریایی بار

هزینه ارسال دریایی بار (Freight Cost) یک مبلغ ثابت نیست و به شدت تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد. این هزینه از طریق نرخ‌نامه‌های شرکت‌های کشتیرانی (Line Carriers) و فورواردرها (Freight Forwarders) تعیین می‌شود.

به طور خلاصه، هزینه نهایی معمولاً مجموع نرخ پایه حمل دریایی + تمامی هزینه‌های جانبی (Surcharges) در مبدأ و مقصد است. برای اینکه بتوانید تخمینی از هزینه ارسال بار خود به دست آورید، باید عوامل اصلی تأثیرگذار بر قیمت را درک کنید.

هزینه‌­ ارسال دریایی بار
  1. عوامل مرتبط با کالا و محموله
  2. عوامل مرتبط با مسیر و زمان
  3. هزینه‌های جانبی و اجباری (Surcharges)

چگونه استعلام دقیق بگیریم؟ بهترین راه برای دریافت هزینه ارسال دریایی بار، استعلام مستقیم از شرکت‌های فورواردری بین‌المللی یا شرکت‌های کشتیرانی است. هنگام استعلام، باید اطلاعات زیر را به طور دقیق ارائه دهید:

  • نوع محموله (مثلاً: کانتینر ۴۰ فوتی استاندارد، یا ۵۰۰ کیلوگرم غلات).
  • بندر یا شهر مبدأ دقیق (Port of Loading – POL).
  • بندر یا شهر مقصد دقیق (Port of Discharge – POD).
  • شرایط تحویل (Incoterms) مورد نظر (مثلاً:  FOB، CIF یا EXW)، زیرا این شرط تعیین می‌کند کدام بخش از هزینه‌ها بر عهده فرستنده و کدام بخش بر عهده گیرنده است.
دریافت خدمات از انجمن بازرگانی ایران کانادا
  • خدمات تجاری و بازرگانی
  • خدمات گسترش کسب و کارهای داخل کانادا
  • ثبت شرکت در کانادا
  • خدمات ویزای تجاری و نمایشگاهی
  • خدمات مالی و سرمایه ای
مدت زمان انتقال حمل دریایی بار

مدت زمان انتقال حمل دریایی بار

مدت زمان انتقال بار با حمل دریایی (Transit Time) مانند هزینه، کاملاً متغیر است و به طور مستقیم به مسیر دریایی و خدمات ارائه شده توسط کشتیرانی بستگی دارد.
مدت زمان کلی ارسال بار دریایی (از لحظه تحویل کالا به شرکت حمل در مبدأ تا تحویل نهایی به گیرنده در مقصد) معمولاً طولانی‌تر از زمان سفرهای دریایی توریستی است. بر همین اساس معمولا مسیرهای طولانی بین‌المللی ۴۵ تا ۷۰ روز طول می‌کشد.

مدت زمان کلی حمل دریایی را می‌توان به دو بخش اصلی تقسیم کرد:

زمان سفر دریایی (Ocean Voyage Time)مدت زمانی است که کشتی برای پیمودن مسیر بین بندر مبدأ و بندر مقصد صرف می‌کند. این زمان از لحظه خروج کشتی از بندر مبدأ تا لحظه ورود و پهلوگیری در بندر مقصد محاسبه می‌شود.
زمان عملیات جانبی (Port & Terminal Operations Time)این بخش، بخشی حیاتی و اغلب نادیده گرفته شده از کل زمان حمل و نقل است که به زمان لازم برای فرآیندهای غیرسفر مرتبط است که شامل زمان آماده‌سازی در مبدأ (تا قبل از حرکت کشتی)، زمان ماندگاری در بنادر واسطه، زمان عملیات تخلیه در مقصد (تا بعد از پهلوگیری) و زمان ترخیص و تحویل نهایی است.

اصطلاحات مهم حمل و نقل دریایی

در دنیای پیچیده حمل دریایی بین المللی، هر اصطلاح و عبارتی می‌تواند معنای خاص خود را داشته باشد و درک صحیح آن‌ها تأثیر زیادی بر روند عملیات، مدیریت و برنامه‌ریزی دارد. هریک از این اصطلاحات از انواع کشتی‌ها و تجهیزات گرفته تا فرایندهای بارگیری و تخلیه، می‌توانند به کارآمدی و دقت فعالیت‌های دریایی کمک کنند.

اصطلاحات مربوط به انواع کشتی‌ها

  • کشتی کانتینری (Container Ship)
  • کشتی تانکر (Tanker Ship)
  • کشتی باری (General Cargo Ship)

اصطلاحات پایه‌ای حمل و نقل دریایی

  • بندر (Port)
  • اسکله (jetty)
  • محموله (Cargo)
  • هزینه حمل (Freight)

اصطلاحات مرتبط با عملیات بارگیری و تخلیه

  • بارگیری (Loading)
  • تخلیه (Unloading/Discharge)
  • استافینگ (Stuffing)
  • دی-استافینگ (De-stuffing/Stripping)

اصطلاحات حمل و نقل و لجستیک

  • بارنامه (Bill of Lading)
  • حمل و نقل چندوجهی (Multimodal Transport)
  • تشریفات گمرکی (Customs Clearance)

اصطلاحات مربوط به ایمنی و قوانین

  • قوانین ایمنی دریایی  (Marine Safety Regulations)
  • تجهیزات نجات (Life Saving Equipment)
  • مقررات بین‌المللی (International Regulations)

قوانین حمل دریایی بار

قوانین حاکم بر حمل و نقل دریایی بسیار گسترده و پیچیده هستند، زیرا این نوع حمل و نقل ماهیتی بین‌المللی دارد و تحت تأثیر قوانین داخلی کشورها و همچنین کنوانسیون‌های بین‌المللی قرار می‌گیرد. مهم‌ترین چارچوب‌ها و قوانینی که اساس حمل دریایی بین‌المللی را تشکیل می‌دهند عبارتند از:

  • قوانین بین‌المللی (کنوانسیون‌ها)
  • قرارداد حمل و سند اصلی: بارنامه (Bill of Lading – B/L)
  • اینکوترمز (Incoterms – اصطلاحات تجاری بین‌المللی)
  • قوانین مربوط به محموله‌های خاص
  • مقررات داخلی کشورها
قوانین حمل دریایی بار

مسیرهای مهم حمل و نقل دریایی

با توجه به اینکه حمل و نقل دریایی بین المللی شریان اصلی تجارت جهانی است، برخی از مسیرها به دلیل حجم بسیار بالای تبادل کالا، اهمیت استراتژیک و اقتصادی فوق‌العاده‌ای دارند. این مسیرها معمولاً از کانال‌های مهم عبور می‌کنند و حجم زیادی از کانتینرهای دنیا را جابجا می‌کنند. مهم‌ترین و پرترددترین مسیرهای حمل و نقل دریایی بین المللی عبارتند از:

1️⃣مسیر آسیا – اروپا (Asia – Europe Trade Route)

این مسیر احتمالاً شلوغ‌ترین و مهم‌ترین مسیر تجاری جهان است، زیرا تولید عظیم کالاهای مصرفی در شرق آسیا (چین، کره، جنوب شرق آسیا) را به بازارهای پرمصرف اروپا متصل می‌کند.

  • مسیر اصلی: شرق آسیا (بندر شانگهای، سنگاپور، بندر نینگبو)
  • اهمیت استراتژیک: عبور کامل از کانال سوئز که کوتاه‌ترین مسیر آبی بین این دو قاره است.

2️⃣مسیر آسیا – آمریکای شمالی (Trans-Pacific Trade Route)

این مسیر دومین مسیر شلوغ جهان است و حجم عظیمی از کالاهای تولیدی آسیا را به مصرف‌کنندگان بزرگ ایالات متحده و کانادا می‌رساند. درباره قوانین و شرایط ارسال کالا به کانادا در مقاله مربوطه بیشتر بخوانید.

  • مسیر اصلی: شرق آسیا (شانگهای، شنژن، بوسان)
  • اهمیت: این مسیر مستقیماً اقیانوس آرام را قطع می‌کند و شامل چندین سرویس منظم است.

همچنین آشنایی با مسیرهای حمل و نقل دریایی، در صادرات به آمریکای شمالی کمک شایانی میکند و برای ایجاد ارتباطات تجاری قوی‌تر مناسب است.

مسیرهای مهم حمل و نقل دریایی

3️⃣مسیر اروپا – آمریکای شمالی (Trans-Atlantic Trade Route)

یکی از مسیرهای تاریخی و پرحجم تجارت بین قاره‌های قدیمی و جدید.

  • مسیر اصلی: شمال اروپا (روتردام، آنتورپ)
  • اهمیت: تبادل کالاهای با ارزش افزوده بالا، محصولات شیمیایی، و مواد اولیه صنعتی.

4️⃣مسیرهای متمرکز بر کانال‌ها و آبراه‌های استراتژیک

برخی مسیرها اهمیت خود را مدیون عبور از تنگه‌ها و کانال‌های حیاتی هستند که به عنوان گلوگاه‌های (Chokepoints) حمل و نقل شناخته می‌شوند:

کانال سوئز (Suez Canal)اگرچه این یک مسیر کامل نیست، اما به عنوان حیاتی‌ترین گلوگاه در مسیر آسیا-اروپا شناخته می‌شود. هرگونه انسداد (مانند حادثه کشتی اور گیون) تأثیر جهانی بر زنجیره تأمین می‌گذارد.
کانال پاناما (Panama Canal)این کانال اقیانوس اطلس و آرام را در آمریکای مرکزی به هم متصل می‌کند و مسیر بین سواحل شرقی و غربی آمریکا و همچنین آسیا و شرق آمریکا را به شدت کوتاه می‌کند.
تنگه مالاکا (Strait of Malacca)این تنگه باریک بین مالزی و اندونزی، دروازه ورودی و خروجی اصلی اقیانوس هند و دریای چین جنوبی است. حجم عظیمی از نفت و کالاهای آسیایی از اینجا عبور می‌کنند و به همین دلیل اهمیت ژئوپلیتیکی بالایی دارد.

5️⃣مسیرهای منطقه‌ای مهم

  • مسیرهای داخلی آسیا Intra-Asia) Trade): رشد اقتصادی شدید آسیا باعث شده است که حمل و نقل بین خود کشورهای آسیایی (مانند حمل از چین به هند یا جنوب شرق آسیا) به یکی از پررونق‌ترین مسیرها تبدیل شود.
  • مسیر اروپا به خاورمیانه و شبه‌قاره هند: این مسیرها با استفاده از کانال سوئز، کالاهای اروپایی را به کشورهای حاشیه خلیج فارس و هند می‌رسانند.

مزایای حمل دریایی بار

با وجود پیشرفت‌های سریع در حمل هوایی و زمینی، حمل دریایی بار (Ocean Freight) همچنان ستون فقرات تجارت جهانی است و مزایای منحصربه‌فردی دارد که آن را برای انتقال حجم زیادی از کالاها به گزینه‌ای ایده‌آل تبدیل می‌کند. مزایای اصلی حمل دریایی بار عبارتند از:

مزایای حمل دریایی بار
  • مقیاس اقتصادی و مقرون به صرفه بودن (Cost-Effectiveness)
  • ظرفیت حمل بسیار بالا (High Capacity)
  • پوشش جغرافیایی گسترده و جهانی
  • ایمنی و امنیت نسبی محموله
  • پایداری محیط زیستی (نسبت به حمل هوایی)

معایب و خطرات حمل و نقل دریایی

با وجود مزایای فراوانی که حمل و نقل دریایی برای تجارت جهانی به ارمغان می‌آورد، این روش حمل و نقل بدون معایب و خطرات نیست. این چالش‌ها اغلب به دلیل ماهیت فیزیکی اقیانوس‌ها، طولانی بودن فرآیند، و پیچیدگی‌های لجستیکی ناشی از آن به وجود می‌آیند. در اینجا مهم‌ترین معایب و خطرات حمل و نقل دریایی آورده شده است:

زمان حمل و نقل طولانی (Long Transit Time)1-تأخیرهای ذاتی
2-تأخیرهای غیرقابل پیش‌بینی
ریسک‌های مرتبط با شرایط محیطی و ایمنی1-شرایط آب و هوایی
2-خطر غرق شدن و گم شدن کالا
3-آسیب‌های ناشی از رطوبت و تغییر دما
پیچیدگی‌های لجستیکی و هزینه‌های اضافی1-هزینه‌های اضافی غیرقابل پیش‌بینی (Surcharges)
2-هزینه‌های نگهداری در بندر (Demurrage و Detention)
3-مسائل بندری (Port Congestion)
محدودیت در ردیابی و کنترل1-ردیابی کمتر دقیق
2-تأخیر در اسناد
محدودیت در مناطق بدون دسترسی به آب‌های آزادنیاز به حمل چندوجهی (Multimodal)

ابعاد کانتینرها در حمل دریایی بین المللی

ابعاد کانتینرهای مورد استفاده در حمل و نقل دریایی بین‌المللی بر اساس استانداردهای ISO (سازمان بین‌المللی استانداردسازی) تعیین می‌شوند تا قابلیت تعویض‌پذیری (Interchangeability) و انباشت (Stacking) ایمن بر روی کشتی‌ها و در پایانه‌ها تضمین شود. رایج‌ترین کانتینرها، کانتینرهای Dry Van (General Purpose) هستند که در دو طول اصلی و دو ارتفاع استاندارد عرضه می‌شوند.

نکات مهم:

  • عرض استاندارد: تقریباً تمام کانتینرهای استاندارد (۲۰ و ۴۰ فوت) عرض ۲.۴۳۸ متری دارند تا بتوانند روی هم چیده شوند و فضای مناسبی در کشتی اشغال کنند.
  • ارتفاع استاندارد (Standard Height): ارتفاع استاندارد ۲.۵۹۱ متر است.
  • ارتفاع بالا (High Cube): ارتفاع ۲.۸۹۶ متر که ۱ فوت بلندتر است و برای افزایش فضای داخلی استفاده می‌شود.
  • ابعاد کانتینرهای تخصصی: کانتینرهایی مانند Reefer (سردخانه دار) یا Open Top معمولاً همان ابعاد استاندارد ۲۰ یا ۴۰ فوتی را دارند، اما به دلیل تجهیزات داخلی (مانند واحد تبرید در رفرها)، ممکن است فضای داخلی و ظرفیت وزنی خالص آن‌ها کمی کمتر از همتایان Dry Van باشد.

هنگام برنامه‌ریزی حمل، همیشه باید به ابعاد خارجی برای بارگیری در کشتی، و به ابعاد داخلی و ظرفیت وزنی خالص برای تعیین حداکثر کالایی که می‌توانید بسته‌بندی کنید، توجه شود.

کالاهای خطرناک برای حمل دریایی بار

کالاهای خطرناک برای حمل دریایی بار

کالاهای خطرناک (Dangerous Goods – DG) در حمل و نقل دریایی، موادی هستند که در صورت حمل و نقل بدون رعایت مقررات ایمنی می‌توانند ریسک جدی برای سلامت انسان‌ها، ایمنی کشتی، محیط زیست، یا سایر محموله‌ها ایجاد کنند.

قوانین بین‌المللی که حمل این کالاها را تنظیم می‌کنند، توسط IMO (سازمان بین‌المللی دریانوردی) از طریق کد بین‌المللی کالای خطرناک دریایی (IMDG Code) تدوین شده‌اند. کالاهای خطرناک در حمل و نقل دریایی بین‌المللی به ۹ کلاس اصلی تقسیم می‌شوند که عبارتند از:

  • مواد منفجره
  • گازها
  • مایعات قابل اشتعال
  • جامدات قابل اشتعال، مواد خود واکنش دهنده، مواد خود به خود گرم شونده
  • مواد اکسیدکننده و پراکسیدهای آلی
  • مواد سمی و عفونی
  • مواد رادیواکتیوی
  • مواد خورنده
  • سایر مواد و اقلام خطرناک

مقررات و ریسک های کلیدی در حمل کالای خطرناک دریایی

حمل این کالاها بسیار سخت‌گیرانه است و با ریسک‌های زیر همراه است:

  • تفکیک (Segregation): مهم‌ترین قانون، عدم قرار دادن مواد شیمیایی ناسازگار در کنار یکدیگر است. برای مثال، اسیدها نباید در نزدیکی مواد اکسیدکننده حمل شوند، زیرا ترکیب آن‌ها می‌تواند منجر به انفجار یا آزاد شدن گازهای سمی شود. این تفکیک هم در داخل کانتینر و هم بین کانتینرهای مختلف روی عرشه یا در انبارهای کشتی رعایت می‌شود.
  • بسته‌بندی و نشانه‌گذاری (Packaging and Marking): کالاها باید در بسته‌بندی‌های تأیید شده توسط سازمان ملل (UN Certified Packaging) قرار گیرند و روی آن‌ها برچسب‌های استاندارد (Diamonds) و شماره UN درج شود تا در صورت بروز حادثه، واکنش سریع و صحیح صورت گیرد.
  • اعلامیه و مستندات (Declaration): فرستنده موظف است اعلامیه کالای خطرناک (DGD – Dangerous Goods Declaration) را با جزئیات کامل (وزن، حجم، کلاس، شماره UN و گروه بسته‌بندی) ارائه دهد. خطوط کشتیرانی معمولاً قبل از پذیرش محموله، این اسناد را بازبینی می‌کنند.
  • محدودیت‌های پذیرش (Booking Restrictions): برخی خطوط کشتیرانی یا کشورها، حمل برخی کلاس‌ها یا مقادیر خاصی از کالای خطرناک را ممنوع یا به تعداد محدودی در هر سفر محدود می‌کنند.

در صورت عدم رعایت مقررات IMDG Code، محموله خطرناک می‌تواند توسط مقامات بندر یا خط کشتیرانی رد شود، جریمه‌های سنگینی اعمال گردد، یا در صورت بروز حادثه، پوشش بیمه‌ای از بین برود.

نقش بنادر در حمل دریایی بین المللی

بنادر در سیستم حمل و نقل دریایی بین‌المللی، فراتر از صرفاً یک نقطه توقف برای بارگیری و تخلیه کشتی‌ها هستند؛ آن‌ها در واقع مراکز حیاتی و گره‌های اصلی لجستیکی هستند که کارایی کل زنجیره تأمین جهانی را تعریف می‌کنند. بطور خلاصه نقش بنادر در حمل دریایی بین المللی عبارت است از:

  • عملیات انتقال (Interface)
  • عملیات ذخیره‌سازی و توزیع
  • خدمات پشتیبانی نقش اقتصادی-استراتژیک
نقش بنادر در حمل دریایی بین المللی

مقایسه حمل دریایی بار با سایر روش‌ های حمل ‌و نقل

حمل و نقل دریایی به عنوان ستون فقرات تجارت جهانی، در مقایسه با سایر روش‌های حمل و نقل (زمینی، ریلی و هوایی)، دارای ویژگی‌ها، مزایا و معایب منحصربه‌فردی است.

حمل و نقل دریایی در مقابل حمل هوایی (اقتصادی بودن در برابر سرعت)

  • دریایی: تنها زمانی منطقی است که هزینه حرف اول را بزند و زمان اهمیت ثانویه داشته باشد (مثلاً برای یک تلویزیون ارسالی از چین به اروپا، سه هفته انتظار پذیرفته است). این روش از نظر اقتصادی به صرفه‌تر است.
  • هوایی: برای کالاهایی با ارزش بالا (مانند قطعات الکترونیکی حساس، داروهای خاص) یا زمانی که بازار نیازمند کالا به سرعت است (مانند مد فصلی جدید)، هزینه اضافی سرعت را توجیه می‌کند.

حمل و نقل دریایی در مقابل حمل ریلی و جاده‌ای (پوشش و اتصال)

  • دریایی: در فواصل بین‌المللی طولانی و بین‌قاره‌ای برتری مطلق دارد. اما به خودی خود کار را تمام نمی‌کند.
  • ریلی/جاده‌ای: این دو روش در فواصل طولانی بین مبدا و مقصد و یا در جابه جایی‌های داخلی به عنوان مکمل حمل دریایی عمل می‌کنند. درواقع برای خدمات حمل و نقل “از درب کارخانه تا بندر” (First Mile) و “از بندر تا انبار نهایی” (Last Mile) استفاده می‌شوند. این دو روش، انعطاف‌پذیری بیشتری در توزیع داخلی دارند که حمل دریایی فاقد آن است.

سوالات متداول حمل دریایی بین المللی

آیا حمل دریایی بار برای کسب‌ وکارهای کوچک و متوسط نیز مناسب است؟

بله، حمل دریایی بار قطعاً می‌تواند برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط (SMEs) نیز مناسب باشد، اما نیازمند درک صحیح از مزایا، معایب و نحوه استفاده بهینه از آن است. حمل دریایی ابزار قدرتمندی برای رشد و توسعه بازارهای SMEs است. با برنامه‌ریزی دقیق، استفاده از گزینه‌های حمل بار مشترک (LCL/Consolidation) و بهره‌گیری از تخصص شرکت‌های لجستیک، SMEs می‌توانند از مزایای اقتصادی و دسترسی به بازارهای جهانی که حمل دریایی فراهم می‌کند، به طور مؤثری بهره‌مند شوند. فقط باید چالش‌های زمانی و لجستیکی آن را به دقت مدیریت کنند.
مزایای حمل دریایی برای کسب‌وکارهای کوچک و متوسط عبارتند از:
1-مقرون به صرفه بودن برای حجم بالا
2-دسترسی به بازارهای جهانی
3-امکان واردات مواد اولیه ارزان‌تر
4-قابلیت حمل کالاهای حجیم یا سنگین
5-امکان واردات مواد اولیه ارزان‌تر
6-قابلیت حمل کالاهای حجیم یا سنگین

نکاتی که کسب‌وکارهای کوچک و متوسط باید در حمل و نقل دریایی نظر بگیرند:
▫️زمان حمل طولانی
▫️مدیریت پیچیدگی لجستیکی
▫️هزینه‌های پنهان و اضافی
▫️اهمیت بیمه باربری
▫️انتخاب شریک لجستیک معتبر

چه نوع کالاهایی به وسیله حمل و نقل دریایی جا به جا می‌ شوند؟

حمل و نقل دریایی به دلیل ظرفیت بسیار بالا و هزینه به صرفه، شالوده تجارت جهانی را تشکیل می‌دهد و طیف وسیعی از کالاها را جابه‌جا می‌کند. به طور کلی، هر کالایی که ارزش زمانی بالایی نداشته باشد و بتواند زمان حمل طولانی‌تر را تحمل کند، کاندید مناسبی برای حمل و نقل دریایی است.
انواع کالاها که به طور عمده از طریق حمل و نقل دریایی جابه‌جا می‌شوند عبارتند از:
۱. کالاهای حجیم و سنگین (Bulk Cargoes)
۲. کالاهای کانتینری (Containerized Cargoes)
۳. کالاهای پروژه‌ای (Project Cargo)
۴. کالاهای خطرناک (Dangerous Goods – DG)
۵. کالاهای فاسدشدنی (Refrigerated Cargoes)

چرا صاحبان صنایع و تاجران برای صادرات و یا واردات، از حمل‌ و ‌نقل دریایی استفاده می‌ کنند؟

اصناف و تجار دلایل متعددی برای ترجیح حمل و نقل دریایی در صادرات و واردات خود دارند که عمدتاً حول محور مزایای اقتصادی و عملیاتی این شیوه حمل و نقل می‌چرخد. در هنگام انجام فرآیند صادرات کالا به کانادا نیز از این روش بهره برده می‌شود. در اینجا به مهم‌ترین این دلایل اشاره می‌کنیم:
۱. هزینه بسیار پایین (مهم‌ترین دلیل)
۲. ظرفیت حمل بسیار بالا
۳. پوشش جغرافیایی گسترده
۴. قابلیت حمل طیف وسیعی از کالاها
۵. اثرات زیست‌محیطی نسبتاً بهتر (در مقایسه با حمل هوایی)
۶. امنیت و بیمه

بیشترین محصولات صادراتی و وارداتی حمل و نقل دریایی چیست؟

کالاهای فله (Bulk Cargoes) و کالاهای کانتینری (Containerized Cargoes) از جمله مواد اولیه خام، محصولات کشاورزی، و محصولات نهایی تولیدی در مقیاس بزرگ بیشترین حجم و ارزش را در حمل و نقل دریایی به خود اختصاص می‌دهند.
کشورهای تولیدکننده عمده مانند چین، آمریکا، آلمان، ژاپن، کره جنوبی، و کشورهای خاورمیانه (برای نفت) و آمریکای جنوبی (برای محصولات کشاورزی و معدنی) در صدر فهرست صادرکنندگان و واردکنندگان عمده از طریق دریا قرار دارند.
بیشترین محصولات صادراتی و وارداتی که از طریق حمل و نقل دریایی منتقل می‌شوند عبارتند از:
1-انرژی و مواد اولیه فله
2-محصولات کشاورزی و غذایی
3-محصولات تولیدی و نیمه‌تولیدی (کانتینری)
4-مواد شیمیایی و پلاستیک
5-محصولات تولیدی و نیمه‌تولیدی (کانتینری)
6-محصولات کشاورزی و غذایی

جمع بندی

انتخاب روش حمل و نقل یک تصمیم استراتژیک است که همیشه باید بر اساس سه عامل اصلی هزینه، سرعت، و ماهیت کالا (حجم و ارزش) صورت می‌گیرد. حمل دریایی بین المللی، به دلیل ظرفیت بی‌رقیب و هزینه پایین، امروزه اصلی‌ترین شریان تجارت جهانی است و روز به روز نیز این صنعت در تجارت جهانی پررنگ‌تر می‌شود.

مشاوره با کارشناسان انجمن بازرگانی ایران کانادا