بازنشستگی زود هنگام یا تا آخر راه برویم ؟

به گزارش پایگاه اینترنتی لاپرس، طبیعی است که وقتی در جستجوی شغلی هستیم، با دقت و وسواس زیاد مزایای اجتماعی ارائه شده در آن شغل را مورد ارزیابی قرار می دهیم و همه جوانب کار را سبک و سنگین می کنیم و حتی دوره بازنشستگی آن را نیز در نظر می گیریم. اما وقتی چند سال در یک حرفه مشغول می شویم دیگر به راحتی راضی نمی شویم که آن را رها کنیم حتی اگر از شرایط کار و میزان درآمد خود هم راضی نباشیم. اگر در چنین موقعیتی قرار گرفتیم، راه های ممکن برای برون رفت از این وضعیت آن هم بدون تحمل ضرر و زیان چیست؟

ماری کلود معلم یک دبیرستان در یکی از مناطق بسیار محروم مونترال است. خانم کلود اکنون که 51 ساله شده است احساس می کند که  از نظر کار به پایان خط رسیده است. او می گوید: «کار کردن در این مدرسه برایم بسیار سخت شده است و بعد از 27 سال کار کردن، احساس می کنم که هر روز انرژی و انگیزه ام در حال کاهش است. من دوست دارم کارم را در یک شرایط خوب و مثبت به پایان برسانم و دوره بازنشستگی ام را با مرخصی استعلاجی و بیماری و درد شروع نکنم.»

به همین علت خانم کلود این روزها در حال بررسی گزینه‌های مختلف مثل فروش خانه‌اش و خرید خانه ای جدید در زادگاهش گاسپه یا در منطقه‌ای دیگر و پس از آن کار در یک مدرسه خصوصی یا در یک مرکز خدمات تحصیلی است. اما دست زدن به این اقدامات و تغییرات به معنای آن است که دست کم بخشی از سابقه و امنیت شغلی خود را از دست خواهد داد. در عین حال او فکر می کند که اگر بخواهد کار دیگری را شروع کند نخواهد توانست یک کار تمام وقت با حقوق کامل پیدا کند. او می گوید: «من نمی‌خواهم با این تغییرات بخش زیادی از درآمدم را از دست بدهم یا به مشارکت در برنامه بازنشستگی دولت و نهادهای عمومی پایان دهم.»

خانم کلود دوست دارد تا سال 2029 در شغل فعلی خود باقی بماند تا بتواند بدون جریمه بازنشسته شود با این حال این روزها به بازنشستگی پیش از موعد و تقبل جریمه در سال 2025 یعنی در سن 55 سالگی نیز فکر می کند به امید این که بتواند با برنامه های پس انداز بازنشستگی و حساب های پس انداز معاف از مالیات، کاهش درآمد خود را جبران کند. سوالی که اکنون ذهن او را مشغول کرده این است که در این شرایط از نظر مالی بهترین گزینه برای او کدام است؟

نقل مکان به خارج شهر و رفتن به منطقه؟

ژولی پاکن، برنامه‌ریز مالی و معاون مدیریت خصوصی در موسسه Optimum Investment Management، می گوید بسیای از معلمان و کارمندان شاغل در سیستم دولتی در سال های پایانی خدمت خود در موقعیتی مشابه ماری کلود قرار می‌گیرند.

خانم پاکن می گوید چند سال اخیر با توجه به محدودیت ها و مشکلات ناشی از همه گیری کووید19 شرایط به هیچ وجه آسان نبوده است و کارمندان برای تصمیم گیری سؤالات و تردیدهای زیادی داشته اند. اما در عین حال، آنها با توجه به مزایای اجتماعی خود، احساس می کنند در قفسی طلایی قرار دارند که خارج شدن از آن پیامدهای مالی زیادی برای آنها به همراه خواهد داشت. به همین علت بسیاری از آنان حفظ وضعیت موجود را به قیمت از دست دادن یک زندگی بهتر و سلامت بیشتر ترجیح می دهند.

اگر ابتدا به امکان بازگشت به گاسپزی یا هر جای دیگر در منطقه نگاه کنیم، مزیت آن این است که ماری کلود می تواند به سرعت محل کار خود را تغییر دهد و در عین حال مزایای اجتماعی خودش را هم حفظ کند و حتی به مشارکت خود در برنامه پس انداز بازنشستگی نیز که امتیازاتی را تا پایان عمر برای او تضمین می کند، ادامه دهد.

خانم پاکن با اشاره به این که بخش آموزش نیز مثل بسیاری از بخش های دیگر از کمبود پرسنل رنج می برد، خاطر نشان کرد ماری کلود از همین حالا باید به گاسپزی و دیگر مناطقی که برای ادامه کار و زندگی به آنها علاقمند است، به دقت نگاه کند و بررسی کند که آیا می تواند در صورت نقل مکان به این مناطق شغل تمام وقت در مدرسه ای در یک منطقه کمتر محروم نسبت به مدرسه ای که اکنون در مونترال در آن مشغول کار است، پیدا کند و در عین حال پیامدهای از دست دادن سابقه خود را نیز بررسی کند.

اما این برنامه ریز امور مالی در مورد تصمیم احتمالی خانم کلود برای فروش خانه اش در مونترال، می گوید با توجه به بالا بودن قیمت ملک، اکنون زمان خوبی برای فروش خانه است و با پولی که از فروش خانه عایدش می شود، بسته به این که در نهایت چه منطقه ای را برای اقامت انتخاب خواهد کرد، به احتمال زیاد می تواند یک خانه بهتر با همان قیمت یا ارزانتر پیدا کند. اما مسئله مهم این است که او نباید قبل از این که خانه جدیدی قولنامه کند، خانه فعلی اش در مونترال را بفروشد چرا که در وضعیت فعلی بازار مسکن، خانه هایی که برای فروش عرضه می شود، چندان زیاد و متنوع نیست.

تا 55 سالگی به کار کردن ادامه دهد یا 58 سالگی؟

به گفته ژولی پاکن، اگر ماری کلود در نهایت تصمیم بگیرد چند سال دیگر در مونترال بماند و به کار فعلی خود در همان مدرسه ادامه دهد، گزینه‌های مختلفی برای او وجود خواهد داشت. ابتدا بیایید این فرضیه را بررسی کنیم که این معلم می خواهد به کار تمام وقت فعلی خود ادامه دهد و به محض اینکه واجد شرایط شد، نوامبر 2025، بازنشستگی پیش از موعد خود را اعلام کند. خانم پاکن تخمین می زند که ماری کلود، پس از بازنشستگی در سن 55 سالگی، سالانه حدود  41 هزار و 500 دلار تا آخر عمر خواهد داشت و خواهد توانست تا سن 95 سالگی یعنی طول عمری که باید طبق استانداردهای موسسه برنامه ریزی مالی کبک در نظر گرفت، سبک زندگی خود را که سالانه حدود 42 هزار هزینه می برد، حفظ کند.

اما اگر فرضیه دوم را بررسی کنیم و فرض را بر این بگیریم که خانم کلود تا سال 2029 به کار فعلی خود در همان مدرسه در مونترال ادامه دهد و کاهشی در حقوق و مستمری بازنشستگی او اعمال نشود، پس از ورود به دوره بازنشستگی هر ساله تقریبا 57 هزار دلار تا پایان عمر دریافت خواهد کرد. این میزان دریافتی سالانه با فرضیه بازنشستگی زودهنگام حدود 15 هزار و 500 دلار تفاوت دارد که هنوز هم پول زیادی محسوب می شود.

بازنشستگی تدریجی

ماری کلود همچنین این امکان را دارد که اگر بخواهد در سن 55 سالگی خود را بازنشسته کند، از مرکز خدمات مدرسه ای که در آن کار می کند، بخواهد وظایفش را برای چهار سال باقی‌مانده کاهش دهد. طبق قرارداد جمعی، خانم کلود حداکثر پس از 60 ماه باید بازنشسته شود. با این حال، برای اینکه میزان دریافتی بازنشستگی اش کاهش پیدا نکند، باید به پرداخت حق بیمه خود به گونه ای ادامه دهد که گویی حقوق کامل خود را دریافت می کند.

برنامه ریز مالی موسسه Optimum Investment Management تخمین می زند که اگر خانم کلود  80 درصد حجم کار یا چهار روز فعالیت در هفته را بپذیرد، حدود 73 هزار و 600 دلار درآمد خواهد داشت. اما اگر او بر سر 60 درصد حجم کار یا سه روز فعالیت در هفته توافق کند، درآمدی حدود 55 هزار و 200 دلار خواهد داشت که نسبت به فرضیه قبلی قابل توجه نیست.

تنظیم: انجمن بازرگانی ایران و کانادا

جهت استفاده از خدمات انجمن فرم عضویت را تکمیل کنید و به صدها عضو فعال اقتصادی این انجمن بپیوندید.

بازنشر این مطلب با ارائه منبع رسمی و لینک مستقیم به منبع بلامانع است.