«هیچ یک از ارائهدهندگان یا کاربران یک سرویس کامپیوتری تعاملی نمیتواند به عنوان نشردهنده یا گوینده هر نوع اطلاعات ارائهشده توسط یک ارائهدهنده محتوای اطلاعاتی دیگر عمل کند». جف کوسف، دانشیار حقوق امنیت سایبری در آکادمی نیروی دریایی ایالات متحده، که کتابی را با همین عنوان در سال 2019 منتشر کرده، میگوید: « این یک جمله است که ماهیت کلی اینترنت را به وجود میآورد.» این کلمات ارزشمند در ماده 230 قانون نجابت ارتباطات آورده شده است. این متن کوتاه با محافظت از پلتفرم های رسانههای اجتماعی مانند توییتر و فیسبوک در برابر دعوای حقوقی بر سر محتوای ارسال شده توسط کاربران پلتفرمهایشان، به رشد آنها کمک میکند.
مری آن فرانک، استاد دانشکده حقوق دانشگاه میامی، میگوید: «نزدیک به سه دهه پس از تصویب این قانون، محافظهکاران و لیبرالها هر دو به یک اندازه اما به دلایل مخالف از ماده 230 قانون ناراضی هستند.»
اغلب لیبرالها این بند را دوست ندارند، زیرا احساس میکنند که به واسطه آن به این پلتفرمها اجازه داده میشود تا سخنان نفرتانگیز، تئوریهای توطئه بیاساس، حرفهای نژادپرستانه و سایر محتواهای اعتراضآمیز را که به آسانی توجهات را به خود جلب کرده و حتی آنها را تبلیغ میکنند، میزبانی کرده و از طریق آنها پول در بیاورند.
اکثر محافظه کاران و آزادی خواهان، بند بعدی این ماده قانونی که از پلتفرمها به هنگام حذف مطالب اعتراض آمیز محافظت میکند را نیز دوست ندارند. این بند میگوید که اگر پلتفرمها با حسن نیت محتوایی که از نظرشان “مستهجن، منحرف کننده، شهوتانگیز، زشت و کثیف، بیش از حد خشونتآمیز، آزاردهنده یا غیر قابل اعتراض” است را حذف کنند، خواه این مطالب از نظر قانون اساسی مشروع بوده و یا نباشد، عهدهدار هیچ مسئولیت مدنی نخواهند بود. محافظه کاران و آزادی خواهان استدلال میکنند که پلتفرمهایی مانند توییتر از بند 230 برای سرکوب حق آزادی بیان کاربران خود استفاده میکنند.
و حالا ایلان ماسک، ثروتمندترین مرد جهان، با پیشنهاد خرید توییتر با قیمت حدودی 43 میلیارد دلار وارد میدان میشود. ( این شرکت در روز جمعه اقداماتی را انجام داد تا به واسطه آن روند خرید بخش بزرگی از سهام خود توسط یک سرمایه گذار منفرد را دشوارتر کند.)
نمیتوان به راحتی اطلاعات دقیقی در خصوص ماسک به دست آورد، اما اگر او توییتر را بخرد، میتواند گزینه خوبی برای کاهش میزان میانه داری محتواهای موجود در این پلتفرم به حساب آید. ماسک روز پنجشنبه در کنفرانس TED گفته است: « من فکر میکنم که وجود یک عرصه فراگیر برای آزادی بیان بسیار حائز اهمیت است.» همچنین احتمال دارد که وی به تعلیق “دائمی” رئیس جمهور سابق دونالد ترامپ، که پس از تهاجم به ساختمان کنگره در 6 ژانویه 2021 علیه وی اعمال شده بود، پایان دهد.
اما هر چقدر هم که ماسک باهوش و ثروتمند باشد، قادر نخواهد بود که فضای وب را از شر مشکلاتی که ماده 230 قانون قرار بود آنها را از بین ببرد، خلاص کند. اگر ماسک بخواهد به میانه داری محتواهای این پلتفرم پایان دهد، کارش احمقانه بوده و پیامدهای معکوسی را به دنبال خواهد داشت. توییتر به زودی مملو از محتوای جنسی نه چندان غیرقانونی، دامهای تبلیغاتی و فریبنده فروش، ترولها و دیگر آشغالهایی خواهد شد که کاربران را از خود فراری داده و ارزش مشتری و تجارت توییتر را از بین خواهد برد.
هیچ پلتفرمی نمیتواند به صورت مستدل وعده آزادی بیان بدون تحریف را بدهد. پلتفرم متزلزل Truth Social ترامپ، که ادعا میکند یک “خیمه بزرگ” برای همه افراد است نیز از بند 230 وام گرفته و هشدار میدهد که کاربرانی را که مشارکتهایشان، “مستهجن، منحرف کننده، شهوتانگیز، زشت و کثیف، بیش از حد خشونتآمیز، آزاردهنده، افتراآمیز، تهمتآمیز و غیر قابل اعتراض” باشد را تعلیق خواهد کرد. (“غیر قابل اعتراض” یک عبارت قابل تامل به حساب میآید.)
خیمه بزرگ، اشاره به سیاستگذاری یک حزب سیاسی مبنی بر اجازه ابراز دادن یا تشویق طیف وسیعی از دیدگاهها در میان اعضای خود، دارد.
بنابراین توییترِ تحت رهبری ماسک نیز همچنان برخی از محتواها را محدود خواهد کرد، اما ممکن است که حجم محتوای محدود شده اندکی کاهش یابد. من میتوانم توییتهای بیشتری را تصور کنم که به دروغ ادعا میکنند تهاجم به عمارت کنگره یک دروغ بافی رسانهای یا یک عملیات پرچم دروغین بوده است. فرانک، پروفسور حقوق، میگوید که همانطور که دیگران گمانه زنی میکنند، در واقع توییتر تحت رهبری ماسک به احتمال زیاد محتوایی که باعث عصبانیت یک شخص خاص، مثلا خود ماسک بشود را محدود خواهد کرد. به همین ترتیب بعید است که پلتفرم Truth Social ترامپ به خانهای برای منتقدان ترامپ تبدیل شود.
کوسف، از آکادمی نیروی دریایی، میگوید که بند 230 حامی پلتفرمهایی که از نظر محافظهکاران و آزادیخواهان تبعیض آمیز بوده میباشد، به همین علت آنها از این بند خوششان نیامده و خواستار پایان دادن به آن میباشند، اما این احزاب باید بدانند که دچار اشتباه بزرگی هستند. او میگوید که اگر آنها مصونیت قانونی نداشته باشند، به احتمال زیاد پلتفرمها برای جلوگیری از شکایات، با ممنوع کردن محتواهای بیشتر، از فضای خود محافظت خواهند کرد.
در همین حال، قانونگذارانی که عمدتاً دموکرات بوده و خواهان کنترلهای شدیدتر بر محتوا هستند، در تصمیم گیریهای خود کوتاهیهایی کردهاند. قانون تکنولوژی ایمن که توسط سناتورهای دموکرات، مارک وارنر از ویرجینیا، مازی هیرونو از هاوایی و امی کلوبوچار از مینهسوتا مورد حمایت قرار میگیرد، این مصونیت را از مطالب پولی قرار گرفته در پلتفرمهای اجتماعی سلب کرده و آنها را در معرض شکایتهای حقوقی مبتنی بر قانون مدنی، حقوق بشر و قانون ضدانحصار قرار میدهد. این قانون پیشنهادی هنوز در صحن سنا مطرح نشده است.
ران دیسانتیس، فرماندار جمهوری خواه فلوریدا، قانونی را پیشنهاد میکند که در نهایت نیز به تصویب میرسد. این قانون پلتفرمهای رسانههای اجتماعی را از مسدود کردن هرگونه محتوای منتشر شده توسط نامزدهای سیاسی منع میکرد، اما در نهایت سال گذشته یک قاضی فدرال این قانون را لغو کرد.
مت استولر، مخالف سر سخت تکنولوژیهای بزرگ و به طور کلی بخش انحصارها، روز پنجشنبه این طور نوشته است که از نظر وی بند 230 باید به طور کامل حذف شود تا پلتفرمها مسئولیت کامل تمام محتوای ارسال شده در آنها را خودشان بر عهده بگیرند.
این مورد یک قدم بزرگ و احتمالا بعید به حساب میآید.
در حال حاضر، نبرد بر سر اینکه در خصوص توییتر و دیگر پلتفرمها چه تصمیمی باید اتخاذ کرد به بن بست رسیده است. اریک گلدمن، استاد حقوق در دانشگاه سانتا کلارا، میگوید که پلتفرم توییتر چه متعلق به ماسک باشد و چه نباشد، نمیتواند بر شکافها و بیاعتمادیهای عمیق موجود در جامعه غلبه کند. او اینطور ادامه میدهد که توییتر میتواند میان داری محتواها را بالا ببرد و لیبرالها را خشنود سازد و یا آن را کاهش داده و موجب جلب رضایت محافظهکاران و آزادیخواهان شود، اما ” بر روی این نوار لغزنده هیچ جایی وجود ندارد که بتواند هر دو جبهه را راضی نگه دارد”.
منبع : nytimes
تهیه و تنظیم: انجمن بازرگانی ایران و کانادا
جهت استفاده از خدمات انجمن فرم عضویت را تکمیل کنید و به صدها عضو فعال اقتصادی این انجمن بپیوندید.
بازنشر این مطلب با ارائه منبع رسمی و لینک مستقیم به منبع بلامانع است.