این آژانس، تازه واردانی که در سال 2014 در کانادا پذیرفته شده و در سال 2019 فرم مالیاتی پر کردهاند را بررسی کرده است.بر اساس داده‌های منتشر شده توسط سازمان آمار کانادا، شهرهای ونکوور، تورنتو و ادمونتون بالاترین نرخ حفظ و نگهداری مهاجران را در این کشور دارند.
این آژانس، مهاجرانی را که در سال 2014 در کانادا پذیرفته شده و در سال 2019 فرم مالیات پر کردهاند را بررسی کرده است.
پنج سال پس از گرفتن پذیرش از کانادا، 86.1 درصد از مهاجرانی که برای اولین بار در این کشور اقامت گزیده‌اند، ونکوور را به عنوان مقصد خود انتخاب کردهاند و این شهر بالاترین نرخ ماندگاری مهاجران را در بین سایر مناطق شهری دارد و پس از آن تورنتو (85.5 درصد) و ادمونتون (84.6 درصد) در رتبه‌های بعدی قرار دارند.
همانطور که توسط آژانس StatsCan تعریف شده است، مناطق شهری دارای حداقل 100000 ساکن هستند که دست کم 50000 نفر از آنها در مرکز اصلی شهر زندگی میکنند.
بالاترین نرخ حفظ اقامت مهاجران و پناهندگان تحت حمایت خانواده متعلق به ونکوور بوده و این در حالی است که ادمونتون بالاترین نرخ را برای مهاجران اقتصادی داراست.
داده‌ها حاکی از آن است که اکثر مهاجرانی که پرونده مالیاتی خود را تشکیل داده‌اند به اقامت در استانی که در آن پذیرفته شده‌اند ادامه می‌دهند. بیش از 85 درصد از مهاجرانی که در سال 2014 به کانادا آمده‌اند، پنج سال بعد نیز همچنان در همان استان یا منطقه‌ای که برای اولین بار پذیرش گرفتهاند ساکن هستند.
از نظر استانی، انتاریو دارای بالاترین نرخ نگهداری (93.7 درصد) و پس از آن بریتیش کلمبیا (89.7 درصد) و آلبرتا (89 درصد) در رتبه‌های بعدی قرار دارند. استان‌های آتلانتیک کانادا کمترین نرخ را دارا بوده‌اند. تنها 28.1 درصد از مهاجران به اقامت خود در جزیره پرنس ادوارد ادامه داده‌اند.
شهرهایی که به طور کلی بالاترین میزان ماندگاری را داشته‌اند، نرخ‌های بالایی را برای هر سه نوع مهاجرت شاهد بوده‌اند، اما تعادل نرخ برخی از شهرهای دیگر کمتر بوده است.
مونترال برای مهاجران و پناهندگان تحت حمایت خانواده میزان نگهداری بالایی داشته است، اما نرخ آن برای مهاجران اقتصادی بسیار کمتر می‌باشد. اگرچه وینیپگ 82 درصد از مهاجران تحت حمایت خانواده را در خود حفظ کرده اما نرخ ماندگاری پناهندگان در آن حدود 40 درصد بوده است.
اشتغال، یک عامل مهم و کلیدی
مارشیا اکبر، محقق دانشگاه رایرسون در تورنتو، می‌گوید که عوامل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی بر تصمیم گیری مهاجران در خصوص جابجایی و نقل مکان تأثیر می‌گذارند، اما اشتغال و تجربه کاری مهم‌ترین عامل تاثیر گذار در نظر گرفته می‌شود.
داده‌های موجود نشان می‌دهد که مهاجرانی که در سال 2014 به واسطه مجوز کار پذیرش گرفتهاند، بیشتر از کسانی است که مجوز تحصیل دارند و در استان یا منظقه خود باقی می‌مانند.
اکبر، عضو ارشد تحقیقاتی در کرسی تحقیقات عالی دانشگاه رایرسون کانادا در حوزه مهاجرت و همپیوندی، می‌گوید: « این افراد آنجا کار میکنند، به آنجا حس تعلق خاطر پیدا میکنند و چون از قبل در همانجا تجربه کاری دارند، این موضوع به آنها کمک می‌کند تا راحت‌تر شغل دیگری پیدا کنند و به این صورت لزوماً برای انتقال به یک استان دیگر، فشاری را بر روی دوش خود احساس نمی‌کنند.»
ناتان پو، یک وکیل مهاجرتی مشغول در دفتر McCuaig Desrochers واقع در ادمونتون، می‌گوید که از دیدن نرخ‌های نگهداری بالای 80 درصد برای شهرهای ادمونتون و کلگری تعجب نکرده است. نرخ کلگری 82.9 درصد می‌باشد.
او می‌گوید: « اکثریت قریب به اتفاق مراجعین من به دنبال بنا کردن پایه و اساس زندگی خود در اینجا هستند و در بیشتر موارد، به اقامت خود در همین منطقه ادامه می‌دهند.»
وی اضافه می‌کند که آلبرتا نسبت به برخی استان‌های دیگر درصد بیشتری از کارگران خارجی را در خود جای داده است که همین موضوع نیز می‌تواند بر نرخ نگهداری و ماندگاری افراد تأثیر بگذارد.
سازمان آمار کانادا از اطلاعات موجود در پایگاه داده Longitudinal Immigration استفاده می‌کند اما این اطلاعات شرخ نمی‌دهد که چرا مردم به سکونت در یک محل مشخص ادامه می‌دهند. اکبر و همکارانش در حال بررسی جواب این سوال بوده تا متوجه شوند که چرا برخی از مهاجران بیش از 10 سال در شهرها و شهرک‌های کوچک انتاریو و ساسکاچوان اقامت داشته‌اند.
اکبر می‌گوید که این نوع داده‌ها می‌تواند راهبردهای کلیدی و کاربردی در خصوص حفظ اقامت مهاجران را برای ما آشکار کند.
ژوزفین آلارد، مدیر بخش برنامه‌ریزی آموزشی در سازمان غیرانتفاعی Changing Together، که به زنان مهاجرِ ساکن در ادمونتون کمک می‌کند، می‌گوید: «صمیمی و خودمانی بودن جامعه یکی از چیزهایی است که می‌توان گفت راهبردی برای ماندگار ساختن افراد است.»
آلارد، که بیش از 50 سال پیش از فیلیپین به کانادا مهاجرت کرده است،می‌گوید که برخی از افرادی که به او خدماتی را ارائه می‌دادند، از آنجا نقل مکان کرده و پس از چند ماه مجددا به ادمونتون بازگشته‌اند چرا که احساس می‌کرده‌اند که در این شهر بیشتر مورد پذیرش واقع می‌شوند.
درست است که اکثر مهاجران به اقامت در ادمونتون ادامه می‌دهند، اما به گفته وی بزرگترین عامل ترک آن، سوابق و مدارک تحصیلی خارجی است که در آلبرتا به رسمیت شناخته نمی‌شود.
او می‌گوید: « این تنها مانعی است که توسط مراجعینی که به اینجا می‌آیند ذکر شده است.»
تهیه و تنظیم: انجمن بازرگانی ایران و کانادا
جهت استفاده از خدمات انجمن فرم عضویت را تکمیل کنید و به صدها عضو فعال اقتصادی این انجمن بپیوندید.
بازنشر این مطلب با ارائه منبع رسمی و لینک مستقیم به منبع بلامانع است.
